نقش بر جسته هاي تخت جمشيد

شرح مختصر: تخت جمشيد را مي توان تقريباً همانند ارگ ها ويا دژهاي حكومتي و سكونت گاهي ايران در دوران اسلامي داشت، زيبا پادشاهان يا حاكمان ايالت ها يا شهرهاي بزرگ در ايران بر اساس شيوه اي كهن، فضاهاي سكونت گاهي، حكومتي و تشريفاتي خود را غالباً درون محوطه اي محصرر و داراي استحكامات دفاعي مي ساختند كه در برابر تهديدهاي خارجي و داخلي حتي المكان در امان باشند. اين گونه مجموعه ها كه آن ها را دژ، كهندژ، قلعه يا ارگ مي ناميده اند، افزودن بر فضاهاي سكونت گاهي، حكومتي و تشريفاتي، عرصه ها و فضاهاي متنوعي براي برخي از انواع فعاليت هاي خدماتي و نظامي داشتند. چنين الگويي در طرحي شهري از دوران پيش از اسلام تا اواخر دوره قاجار در بسياري از نواحي و مناطق سرزمين گسترده ايران وجود داشته است وتخت جمشيد و آنچنان كه داريوش در كتيبه اي به آن به عنوان يك دژ اشاره كرده است، بايد نمونه اي از دين گونه ارگ هاي سكونت گاهي- حكومتي، تشريفاتي دانست درباره چگونگي ساختن بناهاي روي صفحه هنوز اطلاعات روشني به دست نيامده ، البته كتيبه اي از داريوش درباره شيوه ساختن كاخي در شوش وجود دارد كه گوياي چگونگي انجام فعاليت هاي بزرگ ساختماني در آن دوران است و مي توان حدس زد كه در ساختن تخت جمشيد از همان شيوه استفاده شده است.